Melike SARIKAYA/Milliyet.com.tr – 2014 yılında Çorum’a adım attığında, ne bir çiftlik kurmayı ne de bu türlü büyük bir sorumluluğu almayı hayal ediyordu. Ancak hayat, onun için en beklenmedik yerden kapıları aralıyordu. Dayısıyla yaptığı bir sohbet, onu bu yola çıkarmaya ikna etti. “Başta biz de ‘Yapabilir miyiz?’ diye düşündük, çok tereddüt ettik. Lakin dayımın dayanağıyla adım attık ve bu işin içine girdik” diyen Nilgün Kantar, artık annesinin anısını yaşatmak, köyüne katkı sağlamak ismine çabalıyor. Günlük 1.5 ton süt üreten Nilgün Kantar, fizik mühendisliğinden çiftçiliğe uzanan muvaffakiyet ve azim dolu öyküsünü Sen Anlat için anlattı.
İŞÇİSİZ KALDIĞI 2.5 AY, SINAVI OLDU
Nilgün Kantar, Ankara’da doğmuş ve büyümüş bir fizik mühendisiydi. Yıllarca mühendislik mesleği üzerine çalışan Kantar’ın hayatını, annesinin vefatı değiştirdi. Annesinin vefatının akabinde çok uzun bir müddet olağan hayatına dönemeyen Nilgün Kantar, annesinin ismini yaşatabilmek ismine dayısının yönlendirmesiyle bir süt çiftliği kurdu. Annesini kaybettikten sonra aile olarak önemli bir dert yaşamışlardı:
“Annemle çok yakın bir bağım vardı. Annemi kaybetmek beni çok sarstı. Annemi kaybettikten sonra yurtdışındaki dayımla konuşmaya başladık. Sohbet ortasında ‘Bizde bu türlü bir iş yapalım mı’ diye konuşuldu. Kendime şöyle bir ayna tuttuğum vakit, ‘Bu yaşadığım acı ya da düşünceyi boşaltacağım yer bu muydu?’ diye düşündüm. Daha sonra kararımızı kesinleştirdik ve annemin de kabri köyde olduğu için Çorum’daki köyümüze bir süt çiftliği kurmaya karar verdik. Hem memleketime yatırım olsun hem de annemin ismi yaşasın istedik.” Nilgün Kantar
Annesinin vefatından sonra 2014 yılında Ankara’daki tüm işlerini bırakıp Çorum’a yerleşti. Bu işe birinci etapta ferdi başlamıştı, 2015 yılında Beyhan Süt Üretim Çiftliği Projesi ile Ziraî ve Kırsal Kalkınmayı Destekleme Kurumu’nun (TKDK) bayan girişimcilere verdiği hibeden faydalandı. Heyetim etabında hayvancılıkla ilgilenen birçok kenti ziyaret etti, bu işle uğraşan şahısların tecrübelerini dinledi. Gün geçtikçe annesinin yokluğuna daha çok alışmaya başlıyordu. Çiftçiliğe olan ilgisi ve merakı günbegün artarken 2017 yılında Almanya’ya gitti. Hayvan seçimlerinde yer aldı. Oradaki beşerlerle tanıştı, sohbet etti. Çiftlik sahibi Almanlarla da konuştu. “Avrupa’da bayanlar çalışıyorsa bizde de çalışabilir diye düşündüm ve inandım” diyen Kantar yaşadıklarını şöyle anlattı:
“Elbette heyetim devrinde çok zorluk yaşadım, çok kilo kaybettim. Tam o noktada Anka kuşu üzere küllerimden doğdum. Hayvanları getirdikten sonra bir süreç başladı ve ben birçok sorumluluğun altına girmek durumunda kaldım. İşlerimle, hayvanlarımla uğraşmaktan meskene gidemez oldum. 84 hamileyle çıktığımız yolda doğumlar başladı lakin biz çok kısa bir mühlet sonra personelsiz kaldık. Personelsiz kaldığımız 2,5 aylık süreçte babamın da takviyesi çok oldu. Babam sağıma giriyordu, ben buzağıların sütünü veriyordum. Günlük 6 tondan fazla yem yapıyordum. Tam ‘bırakıyorum’ dediğim anda devletimizin takviyesi çıktı.”
‘DAHA DA GÜÇLENEREK AYAĞA KALKTIM’
Devamında ise Çiftçi Nilgün Kantar, Avrupa Birliği Süt Üretim Evrakı, Hastalıktan Ari İşletme Dokümanı üzere çok sayıda doküman aldı. Çiftlikte kimyasal ilaçlama yapılmıyor, haşerelerle 35 kedinin çaba ediyordu. Çiftiğinde 1.5 ton süt üreten Kantar, “Burada sürü üretim sistemimiz çok değerli. Bir hayvanı yetiştirdik, hayvan 14 aylık olduğunda (dişi bir buzağı) biz veterinerimize tohum attırıyoruz. Tohumlamadan sonra şayet hayvanın bu tohumu tutarsa 9 ay 10 gün sonra bu hayvan doğum yapıyor. Hayvanların ayaklarına bağladığımız ped ometrelerden idare sistemlerimize hayvanla ilgili gelişmeyi kaydediyorum. Natürel 84 hayvanın tıpkı anda hamile olması o süreçte hayli yorucu olmuştu. Ülke olarak birlikte üretelim istiyorum. Toplum olarak ayaklarımızın üzerinde duralım istiyorum. Gençlerimiz illaki ben şu kesimde çalışacağım diye kendilerini bir noktaya sabitlemesinler. Ben de Ankara’da doğmuş büyümüş, bu işleri bilmeyen biriydim. 36 yaşında annemi kaybettikten sonra bu işlerden anlar oldum. Bir bayan olarak alışılmış ki çok düşünce çektim. Fikir sunduğunuzda fikrinizi baskılamak isteyen bir kitleyle de karşı karşıya kalabiliyordunuz. ‘Sen bilmezsin, sen anlamazsın’ diyenler vardı. Bu tempoya dayanamayacağımı ve pes edeceğimi düşünenler bile oldu. Lakin ben daha da güçlenerek ayağı kalktım” dedi.
Kantar’a nazaran insanları geride tutan ve gelişimlerini engelleyen şey endişeleriydi. Herkes üzere kendisi de çiftlik işine adım atarken korkuyordu. Çiftçi Kantar kelamlarını şöyle noktaladı:
“Bu iş sabır gerektiren bir iş. Bu türlü bir teşebbüste bulunacakların sabırlı olması gerekir. Risk alabilmeleri gerekir lakin risk alırken de aşikâr ölçüde risk almaları gerek. Karşılarına çıkan her zorlukta ‘ben yapamam’ demesinler ve üstüne daha çok gitsinler. Sakın bırakmasınlar, zira o noktadan sonra tüm kolaylıklar beraberinde geliyor. Oturduğumuz yerden bu iş olmaz, lütfen her işi öğrensinler. Ben genç arkadaşlara da söylüyorum. ‘Ben o işi yapamam, bu işi yapamam’ üzere niyetlere girmesinler. Bu işe gireceklerse bile işin çıraklık kısmını kesinlikle keyif alarak yapsınlar. Yaptığınız işle gurur duyun, utanç verici işler değil bunlar. Beşerlerle münasebetlerini sağlam tutsunlar. Yani irtibatları kuvvetli olsun. Ticarette lütfen dürüst olsunlar, samimi olsunlar ve esnek olsunlar her işte. Güçlerinizi işlerinize verince, hüzünlü bile olsanız daha çok iş başarıyorsunuz.”